หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก

หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก
มีนามเดิมว่า : อินทร์ถวาย ผิวขำ
เกิดเมื่อ : วันศุกร์ที่ ๒๗ เมษายน พ.ศ. ๒๔๘๘

ตรงกับ แรม ๑ ค่ำ เดือน ๕ ปีระกา

ณ บ้านหนองแวง ตำบลหนองสูงใต้ อำเภอหนองสูง จังหวัดมุกดาหาร (จังหวัดนครพนมในขณะนั้น)
โยมบิดา : คุณพ่อแดง ผิวขำ
โยมมารดา : คุณแม่จอมแก้ว ผิวขำ

คุณพ่อแดง ผิวขำ (โยมบิดา) และ คุณแม่จอมแก้ว ผิวขำ (โยมมารดา)

เป็นบุตรลำดับที่ ๖ ในจำนวนพี่น้อง ๗ คน โดยเป็นผู้หญิง ๓ คน และผู้ชาย ๔ คน
ตระกูล “ผิวขำ” เป็นตระกูลสัมมาทิฐิ สืบเชื้อสายมาจากชนเผ่าภูไท

มาตั้งรกราก ณ หมู่บ้านคำชะอี จังหวัดมุกดาหาร (จังหวัดนครพนมในขณะนั้น)

ประกอบอาชีพเกษตรกรรมทำนา ทำไร่ ปลูกหม่อน เลี้ยงไหม ทอไหม

โดยคุณแม่ชีแก้ว เสียงล้ำ คือผู้ที่ตั้งชื่อให้ว่า "อินทร์ถวาย"

คุณแม่ชีแก้ว เสียงล้ำ และองค์หลวงพ่อ

เตรียมบรรพชา : ช่วงต้นปี พ.ศ. ๒๕๐๐ ขณะที่หลวงพ่อมีอายุ ๑๑ ปี

และพึ่งสำเร็จการศึกษาจากชั้น ป.๔ หลวงปู่หล้า เขมปัตโต

ได้มาจำพรรษา ณ วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ) อ.หนองสูง จ.มุกดาหาร

ทำให้หลวงพ่อได้มีโอกาสเข้าไปอุปัฏฐากรับใช้หลวงปู่หล้าที่วัด

โดยหลวงปู่หล้าได้เมตตาสั่งสอน ข้อวัตร ข้อปฏิบัติ

ของพระภิกษุ-สามเณรที่จะเข้ามาบวชในพุทธศาสนา

และฝึกหลวงพ่อท่องขานนาค เตรียมบรรพชาเป็นสามเณร

บรรพชา : หลวงปู่หล้า เขมปัตโตได้พาหลวงพ่อไปบรรพชาสามเณร

ณ วัดป่ากลางสนาม อ.หนองสูง จ.มุกดาหาร (เดิมคือ ต.หนองสูง อ.คำชะอี จ.นครพนม)

ในวันศุกร์ที่ ๑๒ กรกฎาคม พ.ศ.๒๕๐๐ โดยพระมุกดาหารโมลี เจ้าคณะอำเภอได้มอบหมายให้ หลวงปู่กงแก้ว ขันติโก เจ้าคณะตำบล เป็นพระอุปัชฌาย์ในการบรรพชาสามเณร

องค์หลวงพ่อและหลวงปู่หล้า เขมปัตโต

ชีวิตสามเณร : หลังจากบรรพชาเป็นสามเณรแล้ว หลวงพ่อได้อยู่ศึกษา

ปฏิบัติธรรมและการเจริญภาวนากับหลวงปู่หล้า เขมปัตโต ณ วัดบรรพตคีรี (ภูจ้อก้อ)

เป็นระยะเวลา ๘ ปี โดยหลวงพ่อสามารถท่องสวดปาฏิโมกข์ได้ ตั้งแต่ตอนเป็นสามเณร
อุปสมบท : เมื่อได้อายุครบอุปสมบท หลวงพ่อจึงได้รับการญัตติเป็นพระภิกษุที่

วัดศิลาวิเวก อ.เมือง จ.มุกดาหาร ในวันศุกร์ที่ ๑๙ กุมภาพันธ์ พ.ศ.๒๕๐๘

โดยมีหลวงปู่คำ คัมภีรญาโณ เป็นพระอุปัชฌาย์ ซึ่งท่านเป็นผู้ให้ฉายาหลวงพ่อว่า
“สนฺตุสฺสโก” มีความหมายว่า ผู้มักน้อยสันโดษ

การจำพรรษา
พ.ศ. ๒๕๐๘ : พรรษาแรก ได้อยู่จำพรรษา

กับหลวงปู่หล้า เขมปัตโต ที่วัดภูจ้อก้อ
พ.ศ. ๒๕๐๙ : พรรษาที่ ๒ ได้ไปจำพรรษากับ

หลวงปู่จาม มหาปุญโญ ที่วัดป่าวิเวกวัฒนาราม

บ้านห้วยทราย อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร ๑ พรรษา
พ.ศ. ๒๕๑๐ : พรรษาที่ ๓ หลวงพ่อได้ติดตามองค์หลวงปู่จาม

ขึ้นไปจังหวัดเชียงใหม่ และได้มีโอกาส

จำพรรษากับหลวงปู่แหวน สุจิณโณ

ณ วัดดอยแม่ปั๋ง อ.พร้าว

จ.เชียงใหม่ เป็นเวลา ๑ พรรษา

องค์หลวงพ่อในวัยหนุ่ม โดยงดฉันเพื่อเร่งความเพียร

ตามปฏิปทาองค์พ่อแม่ครูบาอาจารย์พาดำเนิน

หลวงปู่แหวน สุจิณโณ , หลวงพ่ออินทร์ถวาย สันตุสสโก , หลวงปู่เพียร วิริโย

พ.ศ. ๒๕๑๑ : พรรษาที่ ๔ หลวงพ่อได้กลับลงมาจากเชียงใหม่ และได้มาจำพรรษา
กับหลวงปู่จาม มหาปุญโญ ที่วัดป่าห้วยทราย อ.คำชะอี จ.มุกดาหาร อีกครั้ง
พ.ศ. ๒๕๑๒ : ตั้งแต่พรรษาที่ ๕ เป็นต้นไป หลวงพ่อได้เข้าไปศึกษาและจำพรรษากับ
องค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน ณ วัดป่าบ้านตาด อ.เมือง จ.อุดรธานี

(พ.ศ. ๒๕๑๒-๒๕๒๕)

ในช่วงนอกพรรษาตั้งแต่ปี พ.ศ. ๒๕๑๖ เป็นต้นมา หลวงพ่อได้ลาองค์หลวงตา

มาเที่ยววิเวกธุดงค์ ในแถบ จ.อุดรธานี เลย หนองคาย สกลนคร นครพนม และ มุกดาหารเพื่อปฏิบัติภาวนาตามแนวแถวพ่อแม่ครูบาอาจารย์พระธุดงค์กรรมฐาน

พ.ศ. ๒๕๒๓

: หลวงพ่อได้มีโอกาสเที่ยววิเวกธุดงค์มาที่

บริเวณเขต อ.นายูง จ.อุดรธานี

เห็นว่าเป็นสถานที่สัปปายะเหมาะ สำหรับ

การปฏิบัติภาวนา และได้รับการอาราธนาจาก

คณะศรัทธาญาติโยม พุทธบริษัทในท้องที่ให้จำพรรษา

ณ สถานที่แห่งนั้น แต่องค์หลวงตามพระหาบัว

ได้ให้หลวงพ่อกลับไปช่วยกิจยังวัดป่าบ้านตาดก่อน

กระทั่งกาลต่อมาหลวงพ่อจึงได้กลับ มายังเขต อ.นายูงอีกครั้ง และได้ร่วมกับศรัทธาญาติโยม ในท้องที่หมู่บ้านนาคำน้อย ร่วมก่อตั้ง “วัดป่านาคำน้อย” ขึ้น

โดยองค์หลวงตาพระมหาบัวได้เมตตาตั้งชื่อวัดให้ว่า “วัดอุดมมงคลวนาราม”
หลวงพ่อออกจากวัดป่าบ้านตาด ในปี พ.ศ. ๒๕๒๖ โดยได้อยู่ศึกษาปฏิบัติธรรมและจำพรรษากับองค์หลวงตาพระมหาบัว ญาณสัมปันโน ณ วัดป่าบ้านตาด รวมเป็นระยะเวลากว่า ๑๓ ปี

พ.ศ. ๒๕๒๖ : พรรษาที่ ๑๙ หลวงพ่อได้เริ่มจำพรรษา ณ วัดป่านาคำน้อย พร้อมทั้งพัฒนา
เสนาสนะภายในวัดมาตามลำดับ
พ.ศ. ๒๕๒๙ : วัดป่านาคำน้อยได้รับการประกาศตั้งเป็นวัดในพระพุทธศาสนาอย่างถูกต้อง
พ.ศ. ๒๕๓๑ : วัดป่านาคำน้อยได้รับพระราชทานวิสุงคามสีมา และในปีเดียวกัน หลวงพ่อได้รับ
การแต่งตั้งให้เป็น พระอธิการอินทร์ถวาย สันตุสสโก ดำรงตำแหน่ง
เจ้าอาวาสวัดป่านาคำน้อย ในขณะพรรษา ๒๓